در طول جنگ جهانی دوم، کماندوهای ناوگان دهم MAS بودند که از آنها به عنوان یک سلاح مخفی در هنگام حملات از دریا یا آبهای شیرین استفاده کردند. دو کفش غواصی چیزی نیست جز باله های جیب پا، آنها در واقع از دو کفش غواصی تشکیل شده اند.
یکی برای هر پا. کفش غواصی به باله پا یا باله با بند یا فنر تقسیم می شوند. باله های پا برهنه یا با یک جفت چکمه نئوپرن بدون کف پوشیده می شوند، در حالی که کفش های بند یا فنری برای غواصی استفاده می شود.
کفش غواصی تیغه بلند برای غواصی آزاد و نیزه ماهیگیری، باله تیغه کوتاه متوسط برای غواصی و کفش غواصی های بسیار کوتاه برای شنا در حوضچه های باز یا استخر استفاده می شود. از طرف دیگر، مونوفین ها به تک پره های کوچک و تک پره های بزرگ تقسیم می شوند.
پس از تقسیم کفش های غواصی به خانواده ها، باید بحث جداگانه ای در مورد مصالح انجام شود. باله نه تنها باید به خوبی جا بیفتد بلکه باید موثر نیز باشد. به همین دلیل امروزه موادی ساخته شده اند که می توانند به تیغه باله مقاومت و سبکی بدهند.
یغه ها معمولاً از مواد پلاستیکی یا کربنی ساخته می شوند. هر عنصر باله طوری طراحی شده است که حداکثر راحتی را به غواص بدهد. اگر شما یک غواص تازه کار هستید که به دنبال تجهیزات مناسب برای شماست، توصیه این است که کفش های غواصی خریداری کنید.
این باله تیغه کوتاه متوسطی است که قبلاً به آن اشاره کردیم. به یاد داشته باشید که هر چه باله ها بلندتر باشند، تلاش برای لگد زدن بیشتر می شود. باله های نسبتا سفت را انتخاب کنید. پس انتخاب با شماست که کفش باشند یا بند. باله های بند استفاده از کفشی با زیره لاستیکی را ملزم می کند.
برخی برای شنا، غواصی، غواصی آزاد و موج‌سواری بدن وجود دارد. برای غواصی باله می‌خواهید، زیرا با باله‌هایی که برای حرکت در آب طراحی شده‌اند، با تمام تجهیزاتتان، با کمترین تلاش و حداکثر کارایی، بسیار راحت‌تر خواهید بود.
