فرآیند مدرن تجاری چرم سازی شامل سه مرحله اساسی است: آماده سازی برای دباغی، دباغی، و پردازش چرم شیفر مشهد به عنوان یک مرحله مقدماتی، پوست باید به دقت پوست کنده شود و قبل از رسیدن به دباغی، هم در انبار و هم در حمل و نقل محافظت شود.
پوست ظرف چند ساعت پس از مرگ حیوان شروع به تجزیه می کند. برای جلوگیری از این اتفاق، پوست با یک فرآیند آبگیری که شامل خشک کردن هوا، نمک مرطوب یا خشک، یا ترشی کردن با اسیدها و نمک ها قبل از حمل به دباغی است، درمان می شود.
در قرن پانزدهم، دباغی چرم بار دیگر در اروپا رواج یافت، و در اواسط قرن نوزدهم، ماشین‌های برقی که عملیات‌هایی مانند شکافتن، گوشت‌گیری و مو زدایی را انجام می‌دادند، معرفی شدند. در اواخر قرن نوزدهم، دباغی شیمیایی که شامل استفاده از پوست درخت بلوط، سماق و شوکران و نمک‌های کروم بود معرفی شد.
چرم مصنوعی که در زبان عامیانه به عنوان چرم مصنوعی، چرم بدلی و چرم شناخته می‌شود، دارای چندین مزیت نسبت به چرم واقعی است. این می تواند ظاهر و دوام چرم واقعی را با هزینه کمتر تقریبی نشان دهد.
تولید آن به مراتب کار کمتری دارد. علاوه بر این، سازمان های حامی حقوق حیوانات، صنعت چرم سازی را به دلیل ذبح و سوء استفاده از حیوانات محکوم کرده اند. این ترکیبی از ملاحظات عملی و اخلاقی تقاضا برای جایگزین‌های چرم مصنوعی برای کیف‌های دستی، کفش، لباس و سایر اقلام مد را افزایش داده است.
تا سال 2015 اندازه بازار چرم مصنوعی بیش از 50 میلیارد دلار تخمین زده شد. موم، هر یک از دسته ای از مواد انعطاف پذیر با منشاء حیوانی، گیاهی، معدنی یا مصنوعی که با چربی ها تفاوت دارند.
زیرا کمتر چرب، سخت تر و شکننده تر هستند و عمدتاً حاوی ترکیباتی با وزن مولکولی بالا هستند (مانند اسیدهای چرب، الکل ها، و هیدروکربن های اشباع). موم ها خواص فیزیکی مشخصی دارند. بسیاری از آنها در دماهای متوسط (یعنی بین 35 درجه و 100 درجه سانتیگراد یا 95 درجه و 212 درجه فارنهایت) ذوب می شوند.
